Strach przed ciemnością
- podstawowe informacje
- Opinie i Nagrody
- multimedia
- pozostałe
Proszę się nie sugerować słabą średnią i obraźliwym komentarzem Freudsteina, ten film na obie te rzeczy nie zasługuje. To taka mało znana i zapomniana już perełka, kiedyś, za czasów VHS bardziej doceniana. Ja od zawsze byłem przeciwnikiem szufladkowania filmów w sztywne kategorie gatunkowe, uważam że każdy widz sam po własnych odczuciach powinien zdecydować czym dany obraz jest dla niego. Mówię więc o odczuciach swoich. To niezwykłe kino grozy, horror w starym, nieco baśniowym stylu którego siła tkwi nie w szybkiej akcji której brakowało mojemu poprzednikowi, lecz przede wszystkim w niesamowitej atmosferze i klimacie z pogranicza jawy i snu. Ciężko wskazać podobny tytuł dla jego przybliżenia, może być nim na przykład równie niezwykły Paperhouse (1988). Ale jednocześnie mała uwaga – owa niezwykłość dla jednych może być zaletą jak dla mnie, dla innych, jak Freudstein może być przyczyną niezaakceptowania tego obrazu. Jeżeli dla Ciebie pojęcie dobry horror kojarzy się głównie z takimi tytułami jak Piątki 13-go, Resident Evil czy Teksańskie masakry, to w „Strachu przed ciemnością” nie masz czego szukać. To obraz dla poszukujących w kinie czegoś „innego”. I w żadnym wypadku nie chcę nikogo obrazić co często czynią domorośli „znawcy” łącząc nagminnie poziom ambitności danego obrazu do poziomu inteligencji widza:
„To kino dla wymagających nie dla idiotów, daje do myślenia” - to komentarz jednej użytkowniczki przy wspomnianym przeze mnie wcześniej Paperhouse. Przez grzeczność nie skomentuję tego...
Tak więc mówię tylko i wyłącznie o guście – jeżeli lubisz tak niezwykłe kino, oparte głównie na klimacie, bardziej baśniowe niż logiczne, to polecam ten film gorąco!
Ps. Fani Dario Argento powinni również być zachwyceni – w filmie można odnaleźć także odniesienia do jego twórczości.
Trafiłam na Twój komentarz na forum filmu: Paperhouse i na link, który zamieściłeś do tego filmu. Taka tematyka bardzo mnie fascynuje i intryguje. Jeśli kiedyś trafiłbyś (trafiłabyś) na coś godnego polecenia to byłabym wdzięczna za link :)
ten film z pewnością obejrzę.
W.
Zgadzam się z Tobą, ja o wiele bardziej czuję lęk na takich horrorach i thrillerach jak ten niż na tych gdzie krew sika z tętnic na lewo prawo. Takie horrory są dla mnie komediami :) mówię serio.
Ktoś w innym temacie miał zastrzeżenia do symboliki w filmie, napisze o tym i tu, bo myślę że to nie tylko film "do straszenia" ale też i dramat.
Mój cyt. z innego tematu: W tym filmie mamy zaś coś więcej niż tylko dziecko, które odlatuje w świat fantazji, to dziecko odlatuje w świat mrocznej fantazji a to za sprawą wielkich przemian jakie maja się dokonać w jego życiu: utrata wzroku, narodziny nowego dziecka i małżeństwo starszej siostry. Chłopiec nie może poradzić sobie z tym wszystkim, tym bardziej, że jego dotychczasowe życie powoli znika i to niemal dosłownie, coraz gorzej widzi, boi się (jak sam tytuł wskazuje) ciemności ale nie dlatego ze czai się w niej jakiś zbir ale że ciemność to będzie wkrótce cały jego światem w którym się nie odnajdzie i którego nie zrozumie dlatego właśnie w jego fantazjach to on jest zdrowy a reszta ludzi niewidoma i on jest tym bohaterem który chce uratować tych słabszych. Chłopiec pragnie być zdrowy, pełni sił być jak Spiderman a ten zbir który atakuje to taka przenośnia jego choroby. W dwóch scenach można to doskonale zauważyć. W pierwszej gdy ktoś nazywa go Spidermanem (o ile dobrze pamiętam matka) a on mówi że nim nie jest (bo jest chory i kłamie że nie chce nim być bo wie że nigdy nie będzie, będąc takim jak teraz a nie jak w fantazjach czyli zdrowy, bo tylko w nich może coś dokonać) i druga scena w której mąż jego siostry rozmawia z im na weselu o Spidermanie, chłopiec mówi, że Spiderman nigdy nie wygrywa bo zły ciągle żyje, powraca, tylko po prostu inaczej wygląda, co jest przenośnią jego choroby, która ciągle wraca mimo operacji (przypomnij sobie w ilu ludziach pod koniec filmu chłopiec widział zbira który go goni). Ojciec chłopca który w fantazjach jest policjantem też nie jest nim bez przyczyny, w pewnym momencie chłopiec pyta niewidomą dlaczego policja ich nie ochrania skoro to ich zadanie a niewidoma mówi, że nie są w stanie, ojciec jest więc alegorią kogoś kogo uważał zawsze za najsilniejszego, który powinien obronić chłopca przed chorobą ale nie potrafi.
Reżyser moim zdaniem zręcznie połączył to wszystko w konwencję thrillera.
I na koniec powiem, że jeśli komuś nie odpowiada ten "Strach przed ciemnością" to możesz zawsze obejrzeć ten z 2002 ;)
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
